Fake it till you break it.

Over seksueel faken, emotioneel faken en waarom we onszelf massaal kwijt zijn geraakt

We doen het allemaal. Vrouwen, mannen, non-binair, hetero, queer, spiritueel of lekker nuchter: faken is geen uitzondering, het is bijna standaard geworden.

Seksueel. Emotioneel. In relaties. Op werk. In vriendschappen. Op Instagram. En ja, zelfs in die "authentieke" yogales of cacao ceremonie.

We spelen rollen.

Maskers.

Beheerst.

Charmant.

Toegankelijk.

Kalm.

Geïnteresseerd.

Maar zijn we dat ook écht?

Seksueel faken:

Het toneelstuk tussen de lakens

Je ligt in bed met iemand. Je hebt afgesproken dat jullie ‘lekker van elkaar gaan genieten’. En toch... ergens halverwege begin je te voelen dat je eigenlijk uit verbinding bent. Je lichaam doet nog mee, maar jijzelf bent al vertrokken.

Je ademt dieper, beweegt iets sneller.

Je maakt wat geluiden.

Misschien komt er zelfs een orgasme voorbij.

Maar vanbinnen is het stil.

Of pijnlijk. Of leeg.

"Je lichaam doet alsof, terwijl je hart allang gestopt is met meedoen."

Waarom doen we dat? Omdat we willen dat de ander zich goed voelt. Omdat we denken dat dát is wat seks hoort te zijn. Omdat we geen ruimte voelen voor onze twijfel, onze nee, ons verlangen naar iets anders.

Omdat we bang zijn dat onze echtheid te veel is.

Maar ook omdat we niet geleerd hebben wat onze seksuele waarheid eigenlijk ís. Want laten we eerlijk zijn: wie heeft ons ooit geleerd dat seks over meer gaat dan presteren, doorgaan of de ander pleasen? Wie heeft ons geleerd dat we mogen stoppen middenin, dat we mogen twijfelen, dat we mogen voelen dat iets niet kloppend is?

De leugen van de "goede" minnaar

Veel mensen (vooral vrouwen, maar zeker ook mannen) voelen zich verantwoordelijk voor het seksuele succes van de ander. Een orgasme wordt gezien als bevestiging dat je het goed hebt gedaan. En dus gaan we acteren.

Een zachte kreun.

Een ademhaling in de maat.

Een gekunstelde spanning in je lijf

Je partner kijkt je tevreden aan.

Missie geslaagd.

Maar jij voelt je leeg.

Faken wordt een manier om conflict te vermijden en bevestiging te krijgen.

Het wordt een gewoonte. Een patroon. En op een gegeven moment weet je zélf niet meer wat echt is. Of je überhaupt ooit echt aanwezig bent geweest. Je seksualiteit raakt vervreemd van jou.

De onzichtbare pijn van nep-intimiteit

Elke keer dat je faked in seks, raak je verder verwijderd van jezelf. Je voedt het idee dat je er alleen mag zijn als je voldoet aan een verwachting. Je wordt een decorstuk in je eigen bed.

“Ik wilde stoppen maar durfde het niet te zeggen.

Dus ik bleef maar doorgaan.

Voor de ander.

Voor de sfeer.

Voor de veiligheid.”

Seksueel faken is geen toneelstukje.

Het is overleven.

En het laat sporen na.

Het lichaam raakt overprikkeld, het zenuwstelsel blijft in een staat van aanpassing, van paraatheid. Je verliest contact met je genot, met je echte verlangens, met je seksuele vrijheid. En je gaat geloven dat seks iets is dat je 'ondergaat', niet iets dat je zelf actief vormgeeft.

Seksueel trauma door gewenning

Soms is het seksueel faken zo ingebed dat het bijna op trauma begint te lijken.

Niet omdat er per se sprake was van geweld of dwang, maar omdat je telkens opnieuw over je grenzen ging.

Omdat je telkens opnieuw niet opkwam voor je waarheid.

En dat laat littekens achter.

Onzichtbaar, maar voelbaar in elk bed dat je na dat moment nog deelt met iemand.

“Ik kom niet meer klaar.

Ik voel niks meer.

Ik wil het wel, maar mijn lijf doet niet mee.”

Dat is wat jarenlang faken met je kan doen.

En nee, het ligt niet aan je hormonen. Het ligt niet aan je leeftijd. Het ligt aan de afstand die is ontstaan tussen jou en jouw waarheid.

Faken gebeurt ook buiten de slaapkamer

De echte klapper komt hier:

Seksueel faken is slechts het topje van de ijsberg.

Want zeg eens eerlijk:

• Hoe vaak zeg jij “het gaat goed” terwijl je vanbinnen uit elkaar valt?

• Hoe vaak knik je mee met iets waar je het eigenlijk totaal niet mee eens bent?

• Hoe vaak glimlach je, terwijl je eigenlijk wilt gillen of huilen?

• Hoe vaak zeg je “ja” terwijl je lichaam een keiharde “NEE” roept?

• 
  

“Ik zat op een verjaardag met mensen die me totaal niet boeien.

Maar ik bleef beleefd lachen, vragen stellen, doen alsof ik erbij hoorde.”

Dat is ook faken. Elke dag. En het vreet energie.

Fake gedrag is aangeleerd gedrag

Niemand wordt geboren met de neiging zichzelf te verloochenen.

We leren het.

Stap voor stap.

Als kind leer je wat wél en niet gewenst is. Je leert dat stil zijn beloond wordt.

Dat boosheid gevaarlijk is. Dat verdriet lastig is. Dat seksualiteit iets is om voor op te passen.

Je leert hoe je liefde en veiligheid kunt verdienen.

Niet door jezelf te zijn, maar door jezelf aan te passen.

En voilà: daar sta je als volwassene.

Met een arsenaal aan sociale maskers, scripts en automatische gedragingen.

En ondertussen snak je naar échte verbinding, échte lust, échte intimiteit.

De gevolgen van leven in een toneelstuk

Faken lijkt onschuldig, maar het heeft een prijs. Een hoge.

• Je raakt jezelf kwijt

• Je verliest contact met je gevoel

• Je bouwt relaties op die gebaseerd zijn op aanpassing, niet op waarheid

• Je lichaam raakt uitgeput omdat het continu op spanning leeft

• Je gelooft op den duur zélf dat je die fake versie bent

  
  

“Op mijn werk ben ik de rustige, stabiele collega.

Iedereen komt bij mij voor steun.

Maar niemand weet dat ik thuis instort.

Elke dag weer.”

En dan vraag je je af waarom je geen plezier meer voelt.

Waarom seks leeg voelt.

Waarom relaties steeds stroef gaan.

Waarom je geen zin meer hebt in contact.

Faken sloopt je. Langzaam maar zeker.

De weg terug naar echtheid

De weg terug begint met één vraag:

Waar ben jij aan het faken – en waarom?

Dat vraagt geen oordeel, maar eerlijkheid.

Het vraagt ruimte. Stilte. Voelen.

Je ongemak aankijken. Je automatische ja’s onderzoeken.

Je seksuele script herschrijven.Weer leren luisteren naar wat jíj nodig hebt.

Wat jouw lichaam zegt.

Wat jouw waarheid is.

Echt zijn is rauw, ongepolijst en kwetsbaar. Maar het is ook de enige plek waar verbinding echt kan ontstaan.

Hoe ik werk (en waarom het anders is)

In mijn sessies gaan we daar precies naartoe. Niet om je te fixen, maar om je terug te brengen naar je waarheid. Je seksuele waarheid. Je emotionele waarheid. Je levensenergie.

Ik werk niet met standaard technieken, maar met wat zich aandient. Wat jouw lichaam vertelt. Wat je systeem laat zien. En ja, soms met een flinke schop onder je kont (liefdevol uiteraard).

We laten het faken los. Stap voor stap.

Zodat je weer thuis kunt komen bij jezelf.

In bed.

In het leven.

In alles daartussen.

Je bent welkom. Ongefilterd. Ongeschminkt. Onveilig eerlijk.

Niet om het goed te doen.

Niet om iets te fixen.

Maar om te voelen wat waar is.En om te ontdekken wie jij bent, onder al dat gedoe.

Geen maskers meer. Geen toneel. Geen ‘doen alsof’.

Gewoon jij. Eindelijk. Echt.

Liefs Francis.